PAK ENGKU RAJA KUDUNG
Tun Sheikh tidak percaya apabila pada
suatu hari pada bulan Mac tahun ini, menerima panggilan telefon daripada
seorang yang Tun Sheikh hormati mengatakan dia telah kudung kaki. Tergiur-ngiur
katanya, “ Sheikh, Pak Engku dah kudung kaki”. Tun Sheikh bertanya meskipun
memang hafal nombor telefonnya yang tertera, “ Ini Pak Engku kan? Betulke apa
yang Pak Engku kata ni? Atau Pak Engku bergurau?”
Bukan apa, Pak Engku adalah seorang tua
kerabat Diraja yang suka bergurau dengan sesiapa. Meskipun begitu gurauannya
tidaklah melampau sangat hingga lupa daratan sebaliknya penuh dengan sindiran
dan pengajaran. Beliau anggap gurauannya
memberi peluang berdakwah, mahupun menegur seseorang secara halus tanpa
menyentuh atau menyakitkan hati. Gurauannya sering mewujudkan suasana
ceria kepada semua orang tidak kira
perbedaan pangkat kedudukan sosial atau lapisan umur. Beliau berasakan dengan
cara itu beliau dapat menyumbang atau beramal kerana orang suka dengan caranya
begitu.
Berita kudung yang disampaikan susah
diterima oleh Tun Sheikh kerana baru sebulan Tun Sheikh sekeluarga menjengok
beliau di Hospital Islam Kampung Baru dan mendapati beliau sihat. Doktor
memberitahu Pak Engku boleh pulang dua hari lagi. Telah dua minggu beliau dirawat
di situ. Beliau menerima rawatan di hospital setelah diserang sesak nafas yang
tidak pernah dialami dan diduganya tetapi bernasib baik kerana cepat mendapat rawatan dan dapat
dikawal. Sebelum itu beliau juga pernah
dirawat di hospital yang sama pada November tahun lepas dan pulih seperti biasa
setelah tiga minggu dirawat kerana
diserang strok. Beliau mengadu tidak selesa di hospital kerana beliau memang
seorang tua yang ceria dan lincah, suka bergurau dan bercerita mengenai hal-hal
ugama, politik Islam dan kebenciannya terhadap kesonsangan atau amalan rasuah kerajaan
yang pecah amanah.
Beliau memberitahu Tun Sheikh bahawa
beliau tidak suka tinggal di hospital kerana menyusahkan anak cucu, saudara
mara dan sahabat handai yang akan bersusah payah datang menziarahi beliau meskipun bilik beliau amat selesa jika
dibandingkan dengan pesakit lain.
Sebenarnya sejak usia muda beliau beperwatakan bebas tidak suka dikongkongi.
Oleh kerana pada hari menerima
panggilan itu, Tun Sheikh tidak berkesempatan menziarahinya, pada keesokannya
Tun Sheikh bersama isteri melawat beliau di Kota Kemuning Shah Alam. Beliau
tinggal bersama anak perempuannya.
Sesampai sahaja di rumahnya dan bersalaman, Tun Sheikh terus meraba-raba kaki di dalam
kainnya. Beliau tersenyum saja dan tidak berasa janggal kerana Tun Sheikh macam
anaknya sahaja. Tun Sheikh lakukan begitu kerana masih tidak yakin dan percaya
bahawa beliau telah kudung. Dan pada hari itu ternyata kaki kanan dari betis ke
bawah memang telah tiada dan bekas luka dipotong masih segar meskipun sudah
kering dan sembuh.
Tun Sheikh bertanya bagaimana
keadaannya dan juga macam mana perasaan beliau dengan keadaan kudung itu.
Selamba sahaja Pak Engku berkata bahawa dia redha dengan ketetapan Allah. Beliau
mengaku sudah banyak rahmat dan mensyukuri segala nikmat termasuk nikmat kaki
kudung. Tun Sheikh amat faham apa yang dimaksudkannya kerana beliau sangat
meminati ilmu tasauf. Dia terus bertanya khabar Tun Sheikh kerana dia dapat berita dari
teman-teman lain mengatakan kesihatan Tun Sheikh sering terganggu kerana
mengidap diabetis, darah tinggi dan kolesterol tinggi. Tun Sheikh memberitahu
kepadanya kesihatan tidak stabil kerana terlalu menjaga paras gula berikutan
luka terpijak paku masih belum baik.
Setelah melihat luka kaki Tun Sheikh dia menyarankan Tun Sheikh mengambil jus
pati ikan haruan kerana luka kaki beliau cepat sembuh setelah dipotong walau
pun beliau juga mengidap penyakit kencing manis apabila mengamal meminum jus itu.
Beliau tidak lupa menasihati Tun
Sheikh supaya menggandakan amalan, berzikir dan redha. Beliau sempat bergurau mengatakan dia tidak mahu Tun Sheikh
mati dahulu daripada dirinya yang telah berusia 83 tahun. Cerita bab mati, Tun
Sheikh minta beliau doakan semoga hayat terakhir Tun Sheikh jatuh pada hari Jumaat.
Beliau terus tersedu tapi katanya bukan sedih dan takut atau tidak mahu
mendoakan kecuali spontan teringatkan sahabat yang telah meninggal pada hari
Jumaat 1 April tahun lepas pada usia 55 tahun. Ketika kami menziarahi di hari
kematian kelihatan wajahnya berseri seolah-olah tersenyum. Kami berasa sahabat
kami, Hj Abu sungguh beruntung kerana
telah meninggal dunia pada hari Jumaat.
Pesanan Pak Engku Raja ketika Tun
Sheikh mahu pulang ialah “beramal dan berzikirlah dengan ikhlas sehingga kamu
tidak merasakan kewujudan dirimu.” Tun Sheikh nukilkan di sini untuk renungan
dan semoga kita mendapat pengajaran dan manfaatnya bersama.
Oleh Tun Sheikh Engku Bendahara
20.7.2012 Rawang Selangor.
0 comments:
Post a Comment